Atatürk’ü gören Remziye Tatlı anlatıyor:
Enstitünün ikinci sınıfındaydım. Müdüre hanım, çocuklar kitaplarınızı sıraya koyun dedi. Size çok hayırlı bir haberim var dedi. Müdüre Hanım dedi ki: Atatürk geldi, kapıdan içeri girdi, arkadaşlarıyla beraber sizin sınıfınıza girecek dedi. Bu bizim için büyük bir şanstı. Ondan sonra biz oturuyoruz tabii. Bekliyoruz. Bir gürültü, bir uğultu… Koridorumuz uzun. Oradan kalabalık Ankara’dan gelmiş. Bekliyoruz. Tam kapıya geldi Atatürk: Biz hır diye ayağa kalktık. Şöyle yaptı: ’’Oturun. Geleceğin kültürlü anneleri !’’ Cümleye bakın. Tabii biz oturduk. İçeri girdi, geldi. en en ön sırada oturuyordum ve en baştaydım. Yanımda durdu. Bu fotoğraf o zaman çekildi. Özledikçe resme bakıyorum. Nur yüzlü bir insan, mütevazı bir insan, hoşgörülü, hoş konuşan bir insan yanı can mı can bir insan. Unutulacak bir insan değil. Ben hiç unutamıyorum. Her gün bakarım ona, her gün hatırlarım,, her gün rahmet yollarım.
- Atatürk’ü gördüğünüzde ne hissettiniz ?
Bir heyecanlandım, ter döktüm, boyuna terledim heyecandan. Nur yüzlü bir insan… Yanıma geldi, bana dokundu. Bu kime nasip olur ? Hiç kimseye nasip olmaz. O günkü heyecanı unutamıyorum.
- Sizin fotoğrafınız Türkiye’deki ders kitaplarında kullanıldı. Birçok öğrenci sizin yerinizde olmak istedi. Buradan öğrencilere söylemek istediğiniz bir şey var mı ?
Öğrencilere söyleyecek şu sözüm var: Okusunlar, adam olsunlar, vatana faydalı işler yapsınlar, kötü yola sapmasınlar, annelerini, babalarını dinlesinler.
Saygı, sevgi ve özlemle…