Nasıl da safderundu benim sevdiceğim
İnsanoğlunun gülen çehresine kanar
Her bir zata munis tavırlarla yaklaşır
Bilmez, hemen kapılıverirdi en ufak rüzgara
Hiç düşünemedim hayatımı onsuz
Olmazsa olmaz bir kilitti yüreğimde
Narin gülüşü bir nâr düşürür her seferinde
Gökten kalbime doğru bir ok gibi saplanır
Nasıl oldu da hem kilit hem anahtar olabildi
O efsunkâr güzelliği her şeye yetiyordu sahi
Kömür gözleri öyle meyus bakıyordu ki bana
İçinde ne canhıraş feryatlar kopuyordu
Bakışlarından anlardım hiç zorlanmadan
Bu nasıl yazgı, bu ne acı, bu ne keder
Benim safderun sevdiceğim
Ne acı vakalar yaşattı bu hayat sana
Nasıl da üzülürdü benim sevdiceğim
Hak etmedi bu kara yazgısını
Benim sevdiceğim
