Gözlerimi yakan bir ışık,
üstelik nereden geldiği de belirsiz..
Zifiri karanlıktayım,üşüyorum,korkuyorum.
Yarınlarım için bir umut arıyorum,
herhangi bir ışık yeterli
hiç sorgulamadan inanmaya,
aldanmaya,
gemileri yakmaya..
Tezat olan bütün hisleri kaybettim artık.
Delirmişçesine koşuyorum,
bu vapurlarda hayatta kalamıyorum.
Şimdi saat sabahın üç buçuğu
Yazmaya ara veriyorum.
Gitmem gerek.
Yeni resimler görmem gerek.
Benimseyeceğim,
içimdeki kıpırdanışları dolduracak
bir resim bulana dek
gitmem gerek.
