Meğer, düşlerim kumdan kaleler gibi
Bir dalga vurunca yıkılan düşlerim…
Meğer, ellerimde tuttuğum yıldızlar
Yanılsamanın soğuk ışığıymış hep.
Kendimi kandırmışım sessizce,
Her şeye bir anlam yükleyerek…
Oysa rüzgârda savrulan yapraktan
Fazlası değilmiş umutlarım.
Şimdi yeni bir yolda, yeni bir akşam
Gökyüzüne bakıyorum ilk kez…
Ve anlıyorum ki artık
Seraplara değil, hakikate yürüyorum.
